Vreemde titel misschien, maar dit is een standaard onderdeel
van de lease overeenkomst van een ‘bedrijfs’ wagen. Je mag de auto gebruiken,
op voorwaarde dat je er als een goed huisvader mee omgaat. Waarmee bedoeld
wordt dat je er geen gekke dingen mee doet, er goed voor zorgt en er zo min mogelijk
schade aan en mee veroorzaakt. Doe je dat aantoonbaar niet, dan zijn de
consequenties, financieel en materiaal, voor jou als bestuurder.
Als je het over lease auto’s hebt, is de keuze gigantisch.
Iedere auto kan geleased worden en de meeste bedrijven laten hun werknemers
vrij in de keuze op voorwaarde dat het qua kosten binnen een bepaald budget
valt. En mocht je een auto willen leasen die boven het budget komt, dan zijn de
extra kosten voor jou, als bestuurder, maar ook de extra kosten bij vervroegde
uitdiensttreding. Daarnaast is er nog een beperkt aantal bedrijven dat geen
keuze biedt, maar voorschrijft welke auto voor welke functie geleased mag worden.
Werknemers bij die bedrijven hebben dat maar te slikken.
Daartegenover staan ook steeds meer bedrijven die de
werknemer geheel vrij laten in de keuze van vervoer: een lease auto, een privé
auto waarvoor een vergoeding gegeven wordt, een motor al dan niet geleased, een
jaarabonnement voor het OV of een combinatie van deze zaken.
Tot zover de lease auto. De vergelijking waar het hier om
gaat is het verschil tussen ‘Bring Your Own Device’ (BYOD) en ‘Use Your Own’
(UYO) bij IT hulpmiddelen. Er is sinds kort een Use_Your_Own twitter account
dat naar mijn mening zinvolle statements plaats over UYO en het verschil met
BYOD. Terwijl BYOD echt een hype is en er heel veel geschreven en gesproken
wordt over BYOD, hoor je nog bijna niemand over UYO. En dat is vreemd.
Even terug naar de lease auto’s. Als het principe van BYOD
gehanteerd wordt, dan zou dat betekenen dat je je eigen privé auto zakelijk
moet gaan gebruiken. Daar zal ongetwijfeld een vergoeding tegenover staan van
de zaak, maar de werkgever hoeft geen wagenparkbeheer meer uit te voeren.
Alleen maar de declaraties voor de maandelijks gereden zakelijke kilometers te
vergoeden. Omdat het een privé auto is, is de eigenaar, de werknemer dus,
volledig verantwoordelijk voor onderhoud, rijgedrag, verzekeringen,
wegenbelasting etc. Omdat de werkgever wel verwacht dat je op je afspraken komt
en de klantenbezoeken aflegt, moet je als eigenaar van de auto er ook wel voor
zorgen dat je vervoer het doet, en als het een keer niet mocht werken, vervangend
vervoer geregeld wordt. Eigen verantwoordelijk. Maar het grote voordeel is
natuurlijk dat je die auto kiest die het best bij je past. Je kan, in
tegenstelling tot lease auto’s, je eigen auto tunen zoals je wilt, uitrusten
zoals je wilt, maar, en dat zal meestal wel zo zijn, de auto moet natuurlijk
wel een representatief middel blijven dus geheel naar eigen smaak bespuiten of
als dragracer uitmonsteren zal waarschijnlijk niet in dank worden afgenomen.
Evenmin als een wrak van de weg. Maar verder heeft de werkgever weinig tot geen
zeggenschap over wat je met je eigen auto doet, hoe je er mee omgaat, of je hem
al dan niet als een goed huisvader behandelt. Zolang je hem maar kunt gebruiken
om je werk uit te voeren.
Het zou dan ook al te gek zijn als de werkgever voorschrijft
welke anti diefstal maatregelen je in je eigen auto moet inbouwen. Of dat de
werkgever verplicht stelt een GPS tracker in te bouwen. Of bepaald waar de auto
verzekerd moet zijn. Het is een prive auto en daar heeft de werkgever niets mee
te maken. Alleen de rittenregistratie is van belang om de kosten vergoed te
krijgen. Zodra het om IT hulpmiddelen gaat en over BYOD gesproken wordt, worden
direct zaken genoemd waarmee de werkgever controle kan uitoefenen over de privé
devices van de werknemers omdat ze anders niet ‘in control’ zijn. Bang voor
diefstal, bang voor verlies van gegevens, bang voor iets, bang omdat de control
freaks nu eenmaal bang zijn als ze iets niet volledig in control hebben. Maar
wat als de deuren van mijn privé auto niet op slot kunnen en ik allerlei
gespreksverslagen in de auto heb laten liggen? En wie zou zijn privé auto
volledig willen laten controleren door de werkgever? Niemand. En toch verschilt
een privé auto in dat opzicht niet van een personal device, zoals een tablet of
smartphone.
Maar ja, hoeveel werknemers zouden hun privé auto zakelijk
willen gebruiken als het geen groot kostenvoordeel heeft? Weinig.
BYOD is daarom geen oplossing. Het is een richting naar een
oplossing. Eigenlijk is de werkgever die zijn werknemers volledig vrij laat in
de keuze van welk vervoermiddel deze kiest, het beste af. Want dan kan iedere
werknemer voor zichzelf de keuze maken wat voor hem het handigst is: soms de
trein, soms de motor, soms de eigen auto en soms een lease wagen. En dat is het
principe van UYO: kies dat wat op een bepaald moment het beste invulling geeft
aan wat je nodig hebt. Voor de ene is een privé auto of motor misschien wel het
meest geschikt, de ander wil gewoon een lease auto naar eigen keuze en nog een
ander reist liever per OV. Het moet allemaal mogelijk zijn. En dat gaat verder
dan alleen BYOD. Het impliceert ook een andere kijk op verantwoordelijkheden,
op beveiliging, op controle en op financiën, maar geen van deze zaken zijn
onoverkomelijk.
En natuurlijk, dat vergt wel een iets andere instelling van
de werkgever: er zal uitgegaan moeten worden van de eigen verantwoordelijkheid
van de werknemers. Er zal vertrouwen moeten zijn tussen werkgever en werknemer
en vice versa. Maar als dat er eenmaal is, zal het UYO principe alleen maar
voordelen hebben want juist door dat vertrouwen wordt een groot deel van de
controle middelen overbodig gemaakt wat de flexibiliteit verhoogd en de kosten reduceert.
En dat lijkt me een goede reden om als
bedrijf hier zeker nader onderzoek naar te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten