Uit de duisternis neergedaald

Dit is niet de eerste recensie noch de enige. Clemens vanBrunschot heeft al een 10-tal recensies op zijn site geplaatst waar ik het mee eens ben. Ik hoef hetgeen al geschreven is daarom niet te herhalen. Laat ik vermelden dat ik het een spannend boek vind, de materie erg interessant, het geschetste karakter van iemand die aan schizofrenie leidt herkenbaar vind, de stijl van schrijven gewoon erg goed.

Zoals uit de andere recensies wel duidelijk zal zijn, is het thema de tweestrijd tussen Wijkel en Stauf om te bepalen of er al dan niet een God bestaat. Een God, zoals wij, de ‘normale’ mensen, ons die voorstellen. De aanpak van Clemens om als personage daartoe juist iemand te nemen die meerdere werkelijkheden kent en als vader een godsdienstfanaat had maakt dit een sterk thema.

Presteren onderwijs instellingen

Het was overal te lezen en te horen: "onderzoek" heeft uitgewezen dat grotere onderwijs instellingen 'beter' presteren dan kleinere onderwijsinstellingen. Aldus vastgesteld door de onderwijsinspectie. En nu het journaille van RTL de verslagen van de onderwijsinspectie hebben uitgeplozen, komt het uitgebreid in het nieuws.

Waarom kan ik hier niets mee? Simpel: omdat de bron van deze informatie de rapporten van onderwijsinspecteurs zijn. Dat zijn dezelfden die wilde voorkomen dat Laura Dekker de wereld rond ging varen, die nog steeds geen oplossing hebben voor de hoogbegaafde tweeling Enrique en Hugo om ze op een school geplaatst te krijgen, de instantie die ook de kleine, op Sudbury principes gestoelde scholen wil sluiten. De inspectie die dezelfde regels volgt als die waarvoor de CITO toetsten opgesteld worden, waar vragen instaan die echt doordenkende creatieve geesten per definitie niet volgens de normen van de onderwijsinspectie zullen beantwoorden. Zie ook de prachtige TEDx sessie van Claire Boonstra die dit nog eens goed duidelijk maakt.

De onderwijsinspectie controleert en bewaakt niet de kwaliteit van het onderwijs, maar de kwantiteit. Wat ze bewaken is of het voldoet aan de regels, processen en procedures die opgesteld zijn door regelgevers, managers en wetenschappers die geen benul hebben van wat 'onderwijs' inhoudelijk zou moeten zijn. Die bovendien de fout maken (zoals de meesten overigens) om Kwaliteit te verwarren met kwantiteit.

Kwaliteit is ondefinieerbaar en daardoor niet meetbaar. Er kan geen cijfer aan gegeven worden (dat is kwanitficeren) en er kan geen objectief waardeoordeel over uitgesproken worden. Kwaliteit kan zich uiten in het vermogen van de leerlingen na de opleiding om creatief en innovatief te zijn, om zich met passie in een beroep te kunnen begeven, om de innerlijke 'drive' te hebben om in hun talentgebied vakmensen te worden. Het kan zijn het vermogen van de kinderen om zelfstandig en verantwoordelijk te kunnen samen leven en werken met anderen. Maar Kwaliteit kan ook de beleving zijn van de ouders van de kinderen die een subjectieve gedachte hebben over wat 'onderwijs' voor hun kinderen zou moeten inhouden. Wat er ook bedoeld wordt met de Kwaliteit, het wordt niet aangetoond in kille cijfers, in rapporten en of er voldoende parate kennis aanwezig is. Dat is kwantiteit. Hoewel het voor veel zaken handig is om die kennis en kunde te hebben die geleerd wordt, het verschil tussen hoe de kinderen later in het leven staan, gelukkig of niet, wordt gemaakt door Kwaliteit.

Ik ben nog steeds van mending dat het hele onderwijssysteem zoals vormgegeven door de onderwijsinspectie, in essentie opleidt tot de middelmaat, de grootste gemene deler. De echte goede leerlingen slagen vrijwel nooit: daarvoor denken ze te veel buiten de gebaande paden en weigeren het algemeen geaccepteerde voor lief te nemen. Kijk maar naar het filmpje van Claire Boonstra: wie niet denkt volgens de gebaande wegen, slaagt niet eens voor de Cito toets. En dus hebben meer dan gemiddeld begaafden een probleem want hun instelling resulteert meestal niet in goede cijfers, demotivatie voor scholing en daardoor uiteindelijk het niet behalen van het diploma. Alleen de middelmaat slaagt: zij die netjes de feiten leren, de accepteren wat hen geleerd wordt en zonder veel discussie dit als waar aannemen. Het wordt wel eens aangeduid als 'de zesjes of zeventjes cultuur'. De echte 'tienen' vallen buiten de boot.

De echte goede leerlingen zitten vaak achterin, en zijn snel verveeld door hetgeen ze 'geleerd' wordt, niet omdat ze de stof niet snappen of niet begrijpen, niet omdat ze niet willen, maar omdat ze zich continue afvragen wat ze er mee moeten en in gedachten veel verder zijn dan hetgeen geleerd wordt. Deze leerlingen proberen te stoppen in het maatpak van 'gereguleerd onderwijs' is bewust de talenten die deze groep heeft, negeren en proberen in te dammen. Terwijl dit juist de groep met de meeste potentie is. Sudbury scholen gaan tenminste uit van de talenten van de individuele leerlingen, wat feitelijk een betere benadering is.

Je zou dus met net zoveel recht kunnen concluderen dat wat uit het onderzoek eigenlijk naar voren komt, is dat grote instellingen goed opleiden voor de middelmaat, en kleinere instellingen voor creatieve en innovatieve mensen, die meer kwaliteit hebben dat het grijze gemiddelde. Dat zal niet helemaal zo zijn. Natuurlijk zijn er bij grote instellingen ook best goede opleiders. Maar het is in ieder geval één bedenking tegen dit soort 'nieuwsfeiten'.

Er zijn nog andere bedenkingen: in het journaal werden twee scholen vergeleken, één in Brabant en één in Amsterdam. De laatste is de kleine school. Maar die staat wel in Amsterdam, wat demografisch gezien toch wel iets anders is dan een school in Tilburg. Lees de open brief die Maja Mischke aan de Pieter Hilhorst, de nieuwe wethouder in Amsterdam, schreef over 'zwarte' en 'witte' scholen en het zal duidelijk zijn dat instellingen die in de eerstegenoemde gebieden staan in ons systeem vrijwel per definitie slechter zullen scoren. Dat is in het onderzoek niet meegenomen.

Een kleine kanttekening is op zijn plaats: kleinschaligheid is per definitie beter in staat 'Kwaliteit'te leveren dan grootschaligheid omdat er een persoonlijke relatie is tussen de aanbieder en afnemer. Dat geeft een 'kwaliteitsbeleving'. Het grote voorbeeld daarvan is Buurtzorg: als binnen een zelfstandig team een dossier besproken wordt dat niet bij ieder teamlid bekend is, wordt het tijd voor een nieuw team. Dat houdt de Kwaliteit in stand. Bij scholen werkt dat net zo. Maar uiteraard is het mogelijk om een verzameling zelfstandig werkende scholen onder één 'paraplu' onder te brengen waarbij deze paraplu alleen dienstbaar is ten aanzien van de zelfsturende scholen die eronder samengebracht zijn. Zo werkt Buurtzorg ook. Zolang de paraplu alleen dienstbaar is, kan je op deze manier zeer goed een grote omvang hebben, en toch de Kwaliteit van kleinschaligheid bieden. Het voordeel van zo'n overkoepelende paraplu is uiteraard dat de echte 'backoffice' taken efficient en goedkoop uitgevoerd kunnen worden. Deze onderbrengen bij de zelfsturende onderliggende eenheden zou kostenverhogend werken. Kleine zelfstandige scholen hebben hier door de teruglopende budgetten uiteraard meer last van. Echter in de praktijk zijn dit soort 'paraplu' instanties niet alleen dienstbaar maar sturend en dwingend naar de onderliggende eenheden. Hoewel het kostenvoordeel dan blijft, neemt de Kwaliteit dan af. Toename in Kwantiteit is vrijwel per definitie afname in Kwaliteit.

Kijk ook eens naar onderstaand video over het opleidingssysteem, dan begrijpt u misschien beter wat ik hier heb geprobeerd aan te geven:

Kortom: dit is weer een goed voorbeeld van hoever de 'versloddering' of  'verstapelisering' in onze maatschappij is doorgevoerd. De berichtgeving mist de nodige nuance en kritiek.

Hein Albeda: Pleidooi voor amateurisme

Hein Albeda: Pleidooi voor amateurisme: Hoe moet de overheid ooit bevorderen dat buurten door bewoners in zelfwerkzaamheid beheerd worden? Het vraagt ruimte voor fouten en amateur...

De kracht van social klagen

Voor wie nog steeds gelooft dat social media weinig tot geen toegevoegde waarde hebben, dit korte verhaaltje. Omwille van de netheid zal ik hierin verder geen namen noemen, maar via Twitter is uiteraard nog precies te achterhalen waar het om gaat.

Ik heb een auto. Die auto is in onderhoud bij de lokale vestiging van een landelijke officiële dealer. Het is de enige officiële dealer van het merk bij mij in de buurt. Nu ben ik nooit echt tevreden geweest over de klantgerichtheid van de service afdeling. Toch, na mijn vorige auto die goed beviel, wilde ik toch weer voor hetzelfde merk gaan, en kwam daardoor dus, ondanks mijn bezwaren tegen de dienstverlening, bij dezelfde service organisatie terecht.

Het is niet dat ze de auto niet goed onderhielden of zo, of de beurten niet goed uitvoerden, maar het ging met name om de wachttijd. Meestal moest je voor een kleinigheidje al snel 2 uur uittrekken, ook als het een spoedgeval betrof. En als je na afspraak om 17:00 uur kwam om de auto die je om 08:00 uur 's ochtends ingeleverd had op te halen, bleek die vaker niet dan wel al gereed te zijn.

Het vorige model van de auto die ik nu heb, was zo in elkaar gezet dat het onmogelijk was om zelf de lampjes te vervangen. Een euvel waar meer auto's mee te maken hebben. Nu rij ik altijd met dimlicht, en om de 40.000 km gaat er altijd wel een lampje kapot. Als dat gebeurde wilde ik zo snel mogelijk naar het service punt, maar ik zag wel op tegen de 2 uur die je daarvoor moest uittrekken. 'Minute Service' heeft bij mij toch een iets andere betekenis. Maar goed, je went eraan.

Met mijn huidige auto ging het echter een paar keer mis. Na een grote beurt haalde ik mijn auto op, wilde wegrijden en bemerkte dat ik de hele middenconsole miste. Slordigheidje. Kan gebeuren en het werd ter plekke nog, hoewel het al na sluitingstijd was, opgelost. Een paar maanden later, bij de grote beurt daarna, checkte ik voor de zekerheid nog even of alles erop en aan zat. Ook nu miste ik weer een stukje interieur, maar ook dat werd direct opgelost. Toch begon ik mij af te vragen of ze misschien ook vergeten waren de wielen goed vast te zetten. Je weet het maar nooit.

De dag erna moest ik een paar afspraken langs in Utrecht en Den Haag. Op weg naar Utrecht hoorde ik ineens een 'pang' in mijn wielkast. Dat kan gebeuren door een kiezeltje dat tegen de binnenkant aan slaat. Niets om je ongerust over te maken dus. Even goed opgelet of ik iets bemerkte met het rijden, maar ik hoorde niets aparts meer en de auto reageerde verder normaal. Afgedaan daarom als een kiezeltje en doorgegaan naar Utrecht.

Na die afspraak op weg naar Den Haag al rijdend over de A12 hoorde ik wederom 'pang'. En dat vond ik vreemd. Eén kiezel kan, maar twee kiezels op één dag had ik nog nooit meegemaakt. Maar wederom merkte ik verder niets. Dus toch gewoon door blijven rijden, als er iets aan de hand zou zijn zou ik het wel merken. Een kilometer of 40 verder weer een 'pang' maar nu gevolgd door een sterk schrapend en schurend geluid dat onder de auto vandaan kwam. Dan is er dus wel iets aan de  hand, en de auto direct naar de vluchtstrook gedirigeerd om te kijken wat er aan de hand was.

Ik keek onder de auto en zag dat de metalen beschermplaat onder de motor vrijwel los hing en over het asfalt schraapte. Van de vier bouten waar die mee vast hoort te zitten waren er drie weg. Dat waren dus de 'kiezels' die ik gehoord had. En de laatste bout zou het ook wel niet lang meer houden. Doorrijden was geen optie, dus direct afgeslagen (ik stond vlak voor een afrit) en bij een tankstation gekeken wat ik kon doen.

Niet veel, want de bijgeleverde krik kon de auto niet ver genoeg omhoog krijgen om bij die plaat te kunnen en ik had ook geen bouten of zo bij me. Dus via de ANWB een service auto laten komen. De monteur constateerde dat de vierde bout al erg los zat en waarschijnlijk niet goed aangedraaid is geweest en dat dit ook de reden was dat de andere drie bouten er uitgetrild waren.

Toen werd ik kwaad. Kwaad op de service organisatie van mijn dealer. Gelukkig was er nu niets ernstigs gebeurd maar voor hetzelfde geld schiet die plaat los als je met 120 km rijdt en je weet niet wat voor ongelukken dat zou kunnen veroorzaken. Omdat ze zo slordig zijn geweest niet te controleren of ze alles weer goed vastgezet hebben. Een zeer verwijtbare slordigheid. Zo verliezen mensen dus ook hun wielen.

Ik heb dat getwitterd. Dat doe je als je kwaad bent. De volgende dag (de monteur had met tie-raps de plaat weer vastgezet) contact opgenomen met de service organisatie, mijn verhaal gedaan en aangegeven dat ik wilde dat ze diezelfde dag nog hun fout zouden herstellen. Dat wilden ze wel, maar ja, 3 uur wachten natuurlijk. Het heeft me dus 4 uur totaal gekost.

Ik heb die klacht doorgegeven aan de moederorganisatie waar mijn dealer deel van uitmaakt. Maar daarop is nooit een echt welgemeend excuus op gekomen. Ook niet bij het service punt zelf trouwens. Veel meer dan 'o, nou ja, we zetten hem wel weer vast' kon er niet vanaf. Dat soort niet of in ieder geval, niet klantgericht reageren, maakt me ook kwaad. En ook daarover heb ik nog wat getwitterd.

Alles bezinkt evenwel, en het is alweer een maand of vier/vijf geleden. Vanochtend in de mist bleek een van de koplampjes het niet meer te doen. En ook bij dit model, hoewel je er wel bij kunt komen, is het een raadsel hoe je de lampjes eruit krijgt. Dus, in plaats van zelf te gaan prutsen, maar weer naar het service punt gegaan. Met het idee dat ik die twee uur wachten dan maar moet accepteren.

Ik kom binnen, de wachtruimte zit vol en de receptionist aan wie ik vertel wat er aan de hand is, geeft ook aan dat ze het lampje wel kunnen vervangen, maar dat dit wel even kan duren gelet op de drukte. Nou ja, geen probleem, ik had er al rekening mee gehouden. Ik geef mijn kenteken, geef de sleutel af en de receptionist zoekt het kenteken even op in het systeem. Om het wachten te bekorten loop ik even naar buiten om een sigaretje te roken en ik heb net één trekje genomen als de receptionist naar buiten komt en zegt: meneer Lasschuit, ik heb een monteur beschikbaar die direct met uw auto aan de slag gaat. Da's mooi! En 10 minuten later kon ik weer weg.

Ik had mijn naam niet opgegeven, alleen het kenteken. Maar de auto is bekend. En mijn naam van eerdere afspraken natuurlijk ook. Ik kan het niet bewijzen, maar ik heb wel sterk het vermoeden dat er een notitie bij mijn naam is opgenomen na die vervelende gebeurtenis met die bodemplaat. En dan blijk je ineens heel goed geholpen te kunnen worden :-) Dan begrijpt deze dealer in ieder geval dat je social media serieus moet nemen. En mijn dag was weer goed.

Glasvezel: een technische beslommering.....

Glasvezel. Uiteindelijk zal iedereen er wel aan moeten. Nu volstaan de traditionele snelheden van DSL nog wel, maar als straks nog veel meer multimedia toepassingen gebruikt gaan worden (Google TV in veel hogere resolutie dan HD, Apple TV etc) is toch minimaal 100 Mbps bandbreedte nodig en DSL is niet in staat dat te leveren. Het zal dus een glasvezel aansluiting worden.

Daar is op zich niets mis mee. Er is wel iets mis met het aanbod van glasvezel: er zijn landelijk slechts drie (eigenlijk twee) bedrijven die glas aanleggen: KPN, Eurofiber en Reggefiber. Die laatste is al bijna volledig overgenomen door KPN, dus blijven er maar twee over. En deze twee bedrijven investeren fors in de aanleg van glasvezelnetten.

Ik heb zo’n aansluiting van Reggefiber. Die was gratis, dus heb ik maar laten installeren om na een jaar of twee een provider te kiezen die op die glasvezel diensten aan mij kon gaan leveren. Nu zat ik altijd al bij xs4all, dus zodra deze (en ook dat is een 100% KPN onderneming tegenwoordig) hun dienst over het glas van Reggefiber ging aanbieden ben ik overgegaan van ADSL naar Fiber. Van 8/20 Mbps up en down, met een overboekingsfactor van 20 naar een snelheid van 50/50 Mbps zonder overboeking. En direct natuurlijk ook TV en radio erbij afgenomen, telefonie deed ik al via ADSL.

Dat lijkt eenvoudig, maar is het niet. Om een reden die ik niet begrijp, gebruikt xs4all, net als alle andere aanbieders, een zogeheten Wide Area Netwerk (WAN) techniek over het glasvezel om een verbinding naar mijn aansluiting op te zetten. Voor de kenners: er wordt gebruik gemaakt van ATM. Anders gezegd: in het netwerk staan dure ATM switches, die virtuele circuits (PVC’s) met mijn aansluiting opzetten, waarin de ‘Quality of Service’ is geregeld: een PVC voor het TV/Radio signaal en een PVC voor de data (internet), waarbij de eigenschappen van de PVC’s zo zijn ingesteld dat voor de data aansluiting geen pakketjes verworpen mogen worden maar er wel vertraging mag optreden (als het erg druk is), en voor het TV/Radio signaal mogen er wel een bepaald aantal pakketjes verloren gaan als het druk is, maar er mag geen vertraging optreden. Dat is, kort gezegd, ouderwetse WAN techniek uit de jaren ’90 van de vorige eeuw. Een WAN techniek die ooit bedacht is om op lijnen met beperkte capaciteit toch verschillende diensten te kunnen leveren. Destijds was een bandbreedte van 1 Mbps al heel erg veel.

Waarom, zo vraag ik mij af, wordt deze techniek nu nog gebruik op glasvezel waar, als de juiste apparatuur gebruikt wordt, bandbreedtes van 10 Gbps over langere afstanden zonder meer mogelijk zijn. Waarom wordt niet gewoon Ethernet (dat is wat u thuis ook gebruikt, bekabeld of via WiFi)? Dat zou veel goedkoper zijn, en veel makkelijker te gebruiken. Dat laatste zal ik even illustreren.

Xs4all levert een Fritzbox modem/switch/router bij de aansluiting. Daar zitten vier Ethernet poorten op. Op poort 1 móet de RJ-45 kabel aangesloten worden van de Reggefiber aansluitdoos. Die aansluitdoos doet niets meer dan het optische signaal van de glasvezel omzetten naar een elektrisch signaal voor de RJ-45 kabel. Wat daar dan overheen gaat zijn de al genoemde ATM PVC’s. Anders gezegd, er komt dus een ATM verbinding binnen op de Fritzbox. Vandaar dat het ook een modem is, de ATM PVC’s moeten omgezet worden in Ethernet. En niet in één Ethernet, maar in twee: een apart Ethernet voor TV/Radio en een apart Ethernet voor data. In jargon heten dat Virtuele LAN’s (VLAN’s).

Poort 4 van de Fritzbox is zo ingesteld dat deze alleen voor het TV VLAN gebruikt kan worden. De TV ontvangers móeten dus op deze poort aangesloten worden, anders komt het signaal niet door. Vanwege de bandbreedte die nodig is voor TV signalen kan dat niet echt draadloos, dus moet iedere ‘desktop box’ (de Motorola TV ontvanger) ‘bedraad’ worden aangesloten. Ofwel, omdat er maar één poort op de Fritzbox zit voor het TV signaal, zal iedereen die meerdere TV’s of radio’s wil aansluiten niet alleen bedrading moeten aanleggen, maar ook een apart Ethernet switchje moeten gebruiken om de meerdere desktop boxen aan te kunnen sluiten.

Maar dat geldt ook voor PC’s die aangesloten worden. Hoewel de meeste tegenwoordig wel draadloos (WiFi) zullen werken, soms is een kabel nodig. En omdat er al twee van de vier poorten op de Fritzbox gebruikt worden voor andere doeleinden, zijn er nog maar twee beschikbaar voor data apparatuur. Er kunnen dus nog twee apparaten bedraad worden aangesloten, maar die kabels moeten er wel liggen. En als je boven én een TV en PC wilt aansluiten, zullen er dus twee kabels moeten liggen. En dat is meestal niet het geval.

Een ander issue blijkt op te treden als de Fritzbox om wat voor reden dan ook, ineens weigert te werken. Het is dan weliswaar mogelijk om een andere Fritzbox van xs4all te krijgen, maar de levertijd en installatietijd bedraagt toch al snel een week, en een week zonder internet en/of TV is lang. Natuurlijk, je kan even snel een modem/router ergens kopen, maar hoe stel je die dan in? Je moet dan weten hoe de ATM PVC’s geconfigureerd zijn, en hoe deze ‘gemapped’ worden op de VLAN’s. Ik vermoed dat voor veel mensen dit toch een iets te grote uitdaging is. En zoveel modem/routers die ‘PPPoA’ (PPP over ATM) aankunnen zijn er ook niet. Dat wordt dus nog best even zoeken om zo’n apparaat te vinden op een zaterdagmiddag, en als je hem dan gevonden hebt en wilt installeren, probeer dan de instellingen zoals xs4all die gebruikt maar eens aan te brengen. Dat gaat niet via de ‘user friendly setup’, maar daarvoor is kennis van zowel het apparaat, als de configuratie ervan nodig.

Terwijl het zo veel eenvoudiger kan. Er is geen enkele reden om ATM over glas te gebruiken. Er is geen enkele reden om, met een glasvezel aansluiting, überhaupt nog een modem te gebruiken: IP, het protocol dat we overal voor gebruiken, in combinatie met Ethernet kan prima gebruikt worden. Ook over de glasvezelnetten. En dan heb je alleen een routertje nodig met een paar Ethernet poortjes. Simpel aan te sluiten, simpel te configureren. En omdat we voldoende bandbreedte hebben, kan door middel van een eenvoudige optie in het IP protocol, het televisie/radio signaal een hogere prioriteit gegeven worden zodat deze ongestoord kunnen werken. Nog makkelijk is een Smart TV aan te sluiten (omdat de PVC naar de desktopbox geen ‘data’ PVC is, maar alleen TV signalen bevat, kan je een Smart TV niet op die aansluiting aansluiten).

Hoe lang moeten wij, arme consumenten, nog tolereren dat de eenvoud en mogelijkheden van IP (internet) zo gefrusteerd worden door de instelling van dienst- en glasvezel providers? Zodat we afhankelijk van ze blijven en zij geld aan ons kunnen verdienen.

Floriade 2022 Almere

De weerstand die er is tégen de Floriade in Almere, in 2022, berust met name op het gevoel dat de kosten die voor een dergelijk evenement gemaakt moeten worden, nooit terugverdiend worden. En dat de belastingbetaler daardoor uiteindelijk opdraait voor de ambities van de gemeentelijke en provinciale overheid.
De zojuist beëindigde Floriade 2012 in Venlo wordt daarbij aangehaald. Hoewel het exacte cijfer nog niet bekend is, lijkt het erop dat die met verlies heeft gedraaid. Er waren wel 2 miljoen bezoekers, maar de kosten lijken de 200 miljoen te overstijgen. Flink meer dan de oorspronkelijk begrote 89 miljoen. Daarin waren zaken als extra wegaanleg, vervoer, gebouwen en dergelijke niet meegenomen.

Voor Almere worden de kosten geraamd op 70 miljoen. Maar ook dat is alleen voor het Floriade terrein en de inrichting daarvan. De noodzakelijke verbreding en verdieping van de A6, vervoer tussen Schiphol/Lelystad (vliegvelden) naar de Floriade, kabel verbinding over het Weerwater en dergelijk zijn allemaal niet meegerekend evenmin als noodzakelijke verbeteringen aan Almere zelf. Adri Duyvestein heeft aangegeven dat het om een economische impuls van ongeveer 300 miljoen zal gaan, anders gesteld: alles bij elkaar zal de Floriade 2022 ongeveer 300 miljoen gaan kosten.

Slechts 20 miljoen is op dit moment toegezegd, voor de Floriade zelf moet dus nog 50 miljoen binnengehaald worden. En de overige 230 miljoen zal op een andere manier (rijk, provincie, gemeente) geïnvesteerd moeten worden. Het zal best nog lastig zijn om dit bij elkaar te krijgen, maar ik heb er vertrouwen in dat dit gaat lukken.

De Floriade in Almere is er pas in 2022. Zelfs de grootste pessimisten onder ons zullen toch moeten toegeven dat met een zeer hoge mate van waarschijnlijkheid er in 2022 sprake zal zijn van een sterk verbeterde economie ten opzichte van nu. Slechter dan nu kan het toch bijna niet meer worden. Bovendien past het in het voorschrijdend bioritme van de economie: 7 vette jaren, 7 magere jaren. De 7 magere jaren lopen nu bijna te einde en ergens rond 2014/2015 zullen de vette jaren weer beginnen. En die toppen dan rond 2022.

Dat impliceert dat mensen, over de hele wereld, meer uit te geven hebben. Almere ligt gunstig ten opzichte van Amsterdam en kan profiteren van de internationale uitstraling daarvan. Met een goede marketing campagne moet het daarom mijn inziens mogelijk zijn om zeker 3 en mogelijk 4 miljoen bezoekers te trekken. Al dan niet gecombineerd met trips naar Amsterdam. Het enige wat daarvoor nodig is, is een hoogwaardige, snelle verbinding met Amsterdam, Schiphol en vliegveld Lelystad wat tegen die tijd de thuishaven zal zijn voor goedkope chartermaatschappijen. Het aanleggen daarvan zit in de 300 miljoen.

Reken nu eens op 3 miljoen bezoekers die ieder gemiddeld (er zullen abonnementen, jaarkaarten, kortingskaarten en dergelijke zijn, en regelmatig zal de toegang in een totale reisprijs verwerkt zijn) 10 euro toegang betalen: rechtstreeks levert dat 30 miljoen op.

Maar iedereen zou ondertussen toch wel weten dat de primaire inkomstenbron van de Efteling niet de toegangsprijs is, maar het geld wat uitgegeven wordt ín het park: aan versnaperingen, eten en drinken. Een gemiddelde bezoeker van de Efteling betaalt 20 euro toegang (veel kortingskaarten), maar geeft 50-60 euro uit. Met parkeergeld erbij zelfs zo'n 55-65 euro. En dat is precies wat de Floriade 2022 ook moet realiseren.

Juist het thema van de Floriade 2022 ('duurzaamheid') geeft voldoende mogelijkheden voor speciale zaken als biologische restaurants, nederlandse wijnen, ambachtelijke gebrouwen bier, kortom al die zaken die deels op de Floriade zelf verbouwd kunnen worden en anders vanuit de directe omgeving (land- en tuinbouw sector) tegen lage kosten gehaald kunnen worden. Het moet, bij voldoende en goed aanbod, mogelijk zijn om iedere bezoeker toch minimaal 20 euro te laten spenderen aan dit soort eten en drinken, zeker omdat het economisch voor de wind gaat. Minimaal 20 en gemiddeld 35 euro. En van die 35 euro is 20 euro winst (de kostprijs moet dus op zo'n 15 euro gehouden worden). Daarmee worden de rechtstreekse inkomsten al 90 miljoen.

Gelukkig, ik ben niet normaal

Eindelijk is het bevestigd. Ik heb een mentale afwijking. En wel eentje die onherroepelijk leidt tot schizofrenie, depressies, angstaanvallen, autimse, drugs en alcohol misbruik. Tenminste, dat blijkt uit nieuw onderzoek door het Karolinska Instituut in Zweden.

Het is nu dus wetenschappelijk aangetoond: iedereen die creatief is, is niet normaal. Immers, creatieve mensen krijgen met hoge mate van waarschijnlijkheid te maken met de genoemde symptomen die bij 'normale' mensen niet of slechts zelden voorkomen. Het onderzoek suggereert zelfs dat creativiteit voorkomt uit de mentale afwijking. Ofwel:  alleen met een mentale afwijking kan creativiteit ontstaan.

Glas voor iedereen!

#Google is begonnen met de uitrol van een eigen glasvezelnetwerk in Amerika om consumenten tegen lage kosten internet verbindingen van 1 Gpbs te leveren. Dat doen ze niet zomaar. Google heeft een duidelijke visie op de toekomst en weet dat op afzienbare termijn deze snelheid nodig zal zijn om het 'consumeren' van informatie, in allerlei vormen, mogelijk te maken op een manier die voor de afnemers geschikt is.

Nederland en Europa kunnen wat dat betreft niet achterblijven, tenminste niet als Nederland zijn voorsprong wilt behouden als één van de landen met het hoogste internet gebruik ter wereld.
Maar als het aan de KPN's, Reggefibers en Eurofibers ligt, kan dat alleen gerealiseerd worden tegen veel te hoge kosten. En dat is niet alleen jammer, het is een belangrijke rem op innovatie van de informatie voorziening, niet alleen voor consumenten maar zeker ook voor bedrijven.

Als je nu als bedrijf een beetje internet aansluiting wilt hebben, zodat je gebruik kunt maken van SaaS diensten, cloudtechnieken, datacenters, en je eindelijk af kunt van de relatief zeer dure eigen servers, softwarepakketten, beheer en het onderhoud ervan, betaal je de hoofdprijs. 1000 euro per maand voor een veel te beperkte 10 Mbps verbinding is geen uitzondering, eerder regel. En ADSL voldoet niet omdat er maar in één richting (downstream) voldoende bandbreedte geboden wordt en de grootste bottleneck de upstream is.

Wanneer wordt IT volwassen?

Regelmatig krijg ik ‘oplossingen’ onder ogen van de grote IT producenten om de door hen geconstateerde uitdagingen van het BYOD (Bring Your Own Device) concept op te lossen. Dit betreft vrijwel altijd issues met betrekking tot beveiliging en beheer.
Ik vraag me af waar deze MDM (Mobile Device Management) producten vandaan komen: zijn er echt zoveel IT-ers die denken dat ze dit nodig hebben, of laten ze zich deze behoefte aanpraten door de industrie, die denkt: “een nieuwe hype, dan ook nieuwe management tools”.

In ons vakgebied komt het regelmatig voor dat werknemers rondsjouwen met 2 of zelfs 3 laptops, één voor iedere klant waar zij op dat moment voor werken en één van de eigen werkgever. Waarmee ze ook nog proberen om de belangrijkste gegevens gesynchroniseerd te houden met hun privé laptop. Omdat voor de verschillende bedrijfssystemen alleen specifieke, volledig beheerde en volledig dichtgezette laptops ingezet mogen worden. En bedenk dan dat het in 90% van de gevallen om mail, agenda, documenten en web interfaces naar die bedrijfssystemen gaat. Dat is toch niet wenselijk? Bovendien nog slecht voor je rug ook.

Managers maken meer kapot dan u lief is.

Bepaalde dingen zijn slecht voor u. Dat is bekend. Roken, vet eten, te veel drank, weinig beweging, noem maar op. Maar de belangrijkste reden voor ziekte in onze maatschappij is stress. In onze huidige maatschappij wordt stress veroorzaakt door een steeds sneller om zich heen grijpende ziekte: managing. Managing wordt opgelopen door de verspreiders ervan, managers. En helaas neemt de groep verspreiders in snel tempo toe. En daarmee ook de lijders aan managing.

Gezocht: enthousiaste ondernemers en investeerders

Gezocht: enthousiastelingen die mee willen helpen.

November vorig jaar schreef ik een blog genaamd “Let’s call it a gBank” (http://eennieuweeconomie.blogspot.nl/2011/11/lets-call-it-gbank.html). Kern van dit (engelstalige) schrijven was dat er naar mijn idee behoefte is aan een andere vorm van financiëring voor kleine of startende ondernemers dan het traditioneel lenen bij de bank.

Die behoefte is er nog steeds en neemt alleen maar toe. Min of meer gelijk aan de ideeën die ik in de blog opperde, zijn er inmiddels initiatieven gestart voor dit soort van ‘crowd-funding’. Toch sluiten die op een enkele na, niet helemaal aan bij één van de principes die ik beschreef: de investeringen worden gedaan zónder dat er rente betaald wordt.

De krantenautomaat

Gisteren, 9 mei 2012, was er een item op BNR over 'de krantenautomaat'. De initiatiefnemer, zie www.krantenautomaat.nl, ziet kansen om de krantenautomaat nieuw leven in te blazen. Slimme automaten, die mobiel ingezet kunnen worden, moeten een nieuwe doelgroep verleiden om toch vaker de papieren krant te lezen.

Daarbij wordt nauw samengewerkt met een IT bedrijf. De bedoeling is dat iemand met zijn mobiele telefoon betaald voor de krant, muntgeld is immers volledig uit de tijd. Maar de procedure die daarvoor bedacht is, lijkt mij te ingewikkeld om even snel een krant te kopen.

Hadoop

Hadoop? Nog nooit van gehoord waarschijnlijk. U bent niet de enige. Maar dat gaat wel veranderen gelet op de enorme groei in, wat genoemd wordt, ‘Big-Data’ toepassingen.. Daarom in deze column een uitleg over wat Hadoop en soortgelijke technologische ontwikkelingen zijn en waarom u dat straks misschien gaat gebruiken.

Amerika als dictatoriale onderdrukker

Ja, wij maken ons druk over dictatoriale onderdrukkende regimes. Landen als Noord-Korea, Iran, Syrië, Wit-Rusland, Birma en vroeger Lybië, Irak, China en Rusland worden en werden door de Westerse wereld, Amerika voorop, beschouwd als schurkenstaten waarin de bevolking lijdt onder de onderdrukking van de dictatoriale regimes. Terecht, want iedereen heeft recht om vrijheid van mening en vrijheid in handelen, zolang dat niet ten koste gaat van anderen.

Vuurwerk

Vooraf wil ik één ding duidelijk maken: ik vind een groots opgezet vuurwerk, zoals vrijwel in alle beschaafde steden ter wereld met nieuwjaar afgestoken worden, prachtig. Ik zou die ook niet graag missen.

Maar waar ik een echte hekel aan heb, is het geklooi van consumenten met vuurwerk in de periode tussen de herfstvakantie en half januari. Het is ronduit belachelijk dat dit nog steeds toegestaan wordt.